РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Валярына Кустава
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Маналёг Данілы Вежы-Загорскага на сьмерць Ксені
Чытаючы раман У. Караткевіча «Каласы пад сярпом тваім»
Бедная мая, белая.
У косах – нажы, у косах.
Не пакідай мяне, верная,
пярлінкай-сьлязой на пакосах.
 
У маленьні прад Спасам
вернікам
укленчу й няверным нароўні
скажу абразу:
«Пернікам
мяне ты ніколі-ніколі
не частаваў, не ласаваў,
дык помні ж адзінае, помні:
яна ў цябе верыла
і ўдзень, і ў час княжаньня поўні,
дзяліла са мной – блюзьнерыла.
Помні пра гэта, помні!»
 
А Спаса Вачніцы Цёмныя
маўчалі – пакорліва змоўклі!
I валасоў залатыя хвалі
на плячах кананізаваных моклі
ад дняпроўскай глыбіннасьці болю,
што ў вачніцах хацеў я спатоліць.
 
I сякера-гізаўра раптам
у драўляных грудзях заціхла...
А Вачніцы глядзелі з сумам...
А Вачніцы глядзелі сьціпла...
 
2.IV.2002.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.